Haberler, haberler, kötü haberler, hep kötü haberler…
İnsan’ın ne balık’tan, ne de börtü böcek’ten bahsedesi gelmiyor… Gözlerimi kapattığımda uykuya rahat gidemiyorum. O kadar insan acı çekerken, yaşadığım hayatın utancı var sanki. Yapılan alışverişler, reastaurantlar, harcamalar…
Siz nasıl basediyorsunuz bunlarla?
Ben şu aralar başedemiyorum. Google’a “child- gaza – garden “ yazın ve resimleri görüntüleyin. Tüm bu fotoğrafları gördükten sonra, uğradığım demoralizasyon çok üst boyutlarda … Gece yatağa kafamı koyduğumda, her gün başka bir mevzu , uyku ile arama mesafe koyuyor.
Mesela, bugün Ayşe Arman’ın Lobna ile yaptığı röportajı okudum ve o kelimeler kazındı beynime, bütün akşam boyunca kafamın bir yarısı hep Lobna ile meşguldü. Yarın bir başka konu olacak ve her akşam böyle devam edecek.
Şu yazıyı yazdığım yerde, kafamı bilgisayar ekranından kaldırdığımda gördüğüm şu ekstra konfor, canımı yakmaya başladı.
Bu nedenle de, çocuklar ölürken, açken, anne – babalarının ölüm acılarını yaşarken;  balıklardan bahsedemiyorum şu günlerde. Şu yazıyı yazarken, kelimeleri süsleyip güzel gözüksünler diye bile çabalayamıyorum, bu kadar çirkinliğin nesini güzel göstereceğiz!