Üç aydır yazı-çizi değil de okuma-izleme ile geçiyor hayatım. Kasım sonu ailemin Türkiye’den gönderdiği kitaplar, içi film ve konser dolu harici hard disk beni fazlasıyla meşgul etti. Bu pasif internet dönemimde en sevdiğim sualtı blogu olan Sualtı Seyir Defteri’de oldukça aktifti ve çoğu yazıyı dönüp dönüp defalarca okudum diyebilirim. (Bu blogun özellikle reklamını yapmak istiyorum ki, sualtı ile ilgili sağlıklı türkçe bilginin bu kadar az olduğu sanal dünyada, bu deryayı herkes keşfetsin istiyorum.)
Yine üç ayda beni en çok etkilen üç şey:
1- Revolutionary Road filminde Kate Winslet’in performansı (bir hafta boyunca gözlerimi kapadığımda Kate Winslet belirdi gözlerimde)
2- Ayşe Arman’ın Hakkı Devrim ile yaptığı "Lülüş gitti, benim hislerim de bitti" röportajı
3- The Cove filmi.
Film’de bir sahne var ki (filmi ileride izleyecekler için büyüyü bozmamak adına spoiler vermiyorum); izlerken hüngür hüngür ağladım, görüntü gözlerimin önüne geldikçe hala tüylerim diken diken oluyor. Şimdi sizden tek bir şey rica ediyor ve şu yazıyı ( Vahşiyiz..Vahşisiniz..Vahşiler..)okumanızı diliyorum.
Konuyla ilgili anlatmak isteyeceklerimi benden daha iyi bir dille anlatmış biri, okuyun pişman olmayacaksınız.